NEVA LUKIĆ
Promocija knjige „Pripovijedanje slika“ u Gete institutu
Kustoskinja i spisateljica, Neva Lukić, koju znamo iz galerije Hestia, objavila je knjigu „Pripovijedanje slika“, koju će promovisati u utorak 13, maja u 19h u Gete institutu u Beogradu.
S Nevom Lukić će o slikama pripovedati Milena Jokanović, dugogodišnja koleginica i saradnica, prisutna kao autorski glas u jednom od tekstova u knjizi.Prelistavanje knjige Pripovijedanje slika ostavlja utisak prisutnosti gotovo celokupnog savremenog jugoslovenskog umetničkog prostora na kojem se slike i jezik vešto prepliću. Ova zbirka tekstova ili pak kolekcija mnoštva iskustava i sećajućih gledanja stoga, ne slučajno, započinje radom Vlade Marteka: „USA-Balkan” (1996), gde se kroz jednostavan postupak preimenovanja Sjedinjene Američke Države transformišu u mapu Balkana, a zatvara se izložbom Lale Raščić Bakar gori (2023), koja, između ostalog, problematizuje otomansku tradiciju tepsijanja na ovim prostorima – starinskog načina pevanja, uglavnom među ženama uz okretanje bakarne tepsije. Između ta dva pola zastupljeni su umetnici koji su nesumnjivo ostavili traga na istom kulturnom prostoru: Boris Bućan, Dalibor Martinis, Goranka Matić, ali i oni srednje generacije koji narative slika koje nas okružuju neprestano preispituju poput: Vladimira Nikolića, Sanje Latinović, Ane Mušćet, Borisa Burića, Biljane Đurđević i nekolicine drugih. Između svih ovih reči i predstava, u ovoj monografiji stoji istoričarka umetnosti i spisateljica, Neva Lukić.
„Knjiga Neve Lukić Pripovijedanje slika oblikuje jednu od mogućih panorama suvremene umjetnosti u Hrvatskoj, koja je, dakako, čvrsto usidrena u njenu vlastitu perspektivu kao autorice, njene osnovne točke interesa i senzibilitet odnjegovan kroz proteklih petnaestak godina nomadske kritičarske karijere u kojima su ovi tekstovi i intervjui nastajali. Prvo što iz njih iščitavamo je eksplicitno povjerenje u kapacitet jezika da opiše, rastumači, prizove, dočara, oživi i odigra ideje i slike koje pripadaju domeni vizualnog. To se povjerenje, dakako, dijelom oslanja na praksu u području književnosti (Lukić je autorica nekoliko knjiga poezije i kratkih priča), ali se još više potvrđuje i ojačava u samom izboru onoga o čemu piše—naime, riječ je gotovo redom o umjetnicima i umjetnicama u čijem radu sama prepoznaje istu ljubav prema tekstu, riječi, naraciji ili, da obrnemo perspektivu kojoj smo ovdje dali konture, prema kapacitetu vizualne umjetnosti za refleksivnost i dijalog“
Marko Golub – iz predgovora knjige „Pripovijedanje slika”
https://www.goethe.de/ins/cs/sr/ver.cfm?event_id=26647832
Promocija romana Biblioteka ćutanja u Kotoru
Pozivamo vas na promociju romana Biblioteka ćutanja, autora koji kroz poetičan i slojevit narativ istražuje nasljeđe, tišinu i lične mitologije. Promocija će se održati u srijedu, 08. maja 2025. godine u Kulturnom centru u Kotoru, s početkom u 20 časova.
O knjizi će govoriti:
- Dragana Erjavšek, književna kritičarka i književnica
- Jelena Nenezić, glumica
- Milo Perović, glumac
- Momčilo Zeković Zeko, autor
Roman je već izazvao pažnju čitalačke publike širom Crne Gore i regiona, a kotorska promocija biće prilika da se u jedinstvenom ambijentu Kulturnog centra dodatno produbi razgovor o tišini, identitetu i prošlosti koja oblikuje sadašnjost.
Dobrodošli!
Promocija prve zbirke poezije „Sreda je utorak u novembru“ Branka Spasića u baru Beti Ford
Promocija prve zbirke poezije „Sreda je utorak u novembru“ kantautora i pesnika Branka Spasića, u izdanju izdavačke kuće Nova Poetika, biće održana u petak, 25. aprila u 21 čas u prepoznatljivoj atmosferi beogradskog bara Beti Ford (Zetska 2).
Istoimeni naslov prethodno je muzičkom albumu koji je objavljen 2022. godine u saradnji sa izdavačkom kućom Menart, a sada se, u formi knjige, zaokružuje kao multimedijalni poetsko-muzički eksperiment. Tekstovi pesama priređeni su u literarnom obliku, u formi zbirke poezije, koja ja upotunjena grafičkim ilustracijama, koje potpisuje kantautor. Zbirka „Sreda je utorak u novembru“ obuhvata tri međusobno povezane celine – Monodrama, Entropija i Mačke iz Savamale, u kojima Spasićevu liriku oblikuju gradski haos, unutrašnji nemiri i slobodan umetnički izraz, bez potrebe za žanrovskim ili formalnim ograničenjima.
„U refleksiji sopstvenog poimanja sveta, Branko Spasić se bez straha i ikakve zadrške prepušta mislima koje prenosi čitaocu. Odraziti se znači ispoljiti se i preneti svoja osećanja rečima koje ne znaju za kompromis. Biti čovek podrazumeva shvatanje dihotomije duše i tela, te neizbežne sudare koji ne vode ničemu drugom no razdvajanju istih. Ukoliko bi posmatrali život kao jednačinu, Branko razume odnos između čoveka i vremena, brzinu nestajanja lišene straha od neprihvatanja… Niko nema monopol nad patnjom: navika je samo obrazac ponašanja a upravo je to nešto od čega Branko želi da pobegne. Doživljavajući svet kroz pukotine imaginarijuma, svestan svojih osećanja i doživljaja stvarnosti umetnik dolazi do trenutka sazrevanja. Biti na vrhu podrazumeva dugačak put ka dnu. Osloniti se na nekog isto je što i predati se nekom i bezuslovno mu verovati. Otvoriti sebe pred drugima nije hrabrost – to je vrlina. Dualnost individue se ogleda u nepoimanju vremena kao koncepta, osloboditi se toga i postati reč znači biti napokon slobodan“, navodi se u reči urednika izdanja.
O AUTORU
Branko Spasić (1990, Beograd) je muzičar, pesnik i multimedijalni umetnik. Tokom karijere svirao je i nastupao sa brojnim sastavima kao što su Bukowski, Moreuz, Sunshine (gde je bio basista i prateći vokal), a od 2020. godine je član beogradskog alt-pop benda KIKA, predvođenog Kristinom Jovanović Kikom. Njegovo stvaralaštvo je hibrid muzike, poezije i performansa, prožeto jakim autorskim pečatom.
ZEMLJI OD KAMENA LJUDI SU SVE – SAMO NE KAMEN
Objavljen novi roman Momčila Zekovića Zeka – „Biblioteka ćutanja“
U izdanju izdavačke kuće Džep sa tajnama, koja nosi ime profila Momčila Zekovića Zeka na društvenim mrežama, iz štampe je izašao novi roman ovog svestranog umjetnika – „Biblioteka ćutanja“.
U ZEMLJI OD KAMENA LJUDI SU SVE, SAMO NE KAMEN
(zapis o romanu Biblioteka ćutanja Momčila Zekovića)
Ćutanja su uvijek kriva za sve naše nesigurnosti, za naše mentalne disbalanse, za anksiozne napade i nerazumijevanja s ostatkom svijeta. Ono što nijesmo u stanju da formulišemo u nama sazrijeva, probada i okupira nas poput korova pretvarajući nas u zarobljenike sopstvenih otklona od običnosti. Nekad se tišine razbijaju naglo s posljedicama po nas i druge, a nekad se diskretno razviju u priče koje su preskočile stepenik pravog trenutka, ali nikad ne dođu kasno, što se lijepo posložilo u najsvježijem romanu Momčila Zekovića.
Ovaj književnik i muzičar napisao je najbolju knjigu do sada, što zbog spisateljskog staža koji nalaže da svaka nova bude bolja od prethodne, što zbog činjenice da njegova Biblioteka ćutanja umnogome odaje utisak da je autor, bodlerovski rečeno, unio u nju svu svoju nježnost, svu svoju dušu, svu ljubav i ljutnju. Malo je knjiga s čijim junakom dišete sinhronizovano, knjiga koje sugerišu da živite ili ste živjeli iste okolnosti u istom komadiću vječnosti i malo je knjiga u kojima ćete pronaći sebe nepremazanog slojevima pokušaja da sakrijete da osjećate svaki mogući kolektivni ponos i poraz. U zemlji od kamena ljudi su sve, samo ne kamen.
Ono u čemu je Zeković dosljedan u kompletnom svom stvaralaštvu su ton i oko za detalje, i to što uvijek ima poneka rečenica koja nastavi da živi kao podstanar u našoj svijesti i nakon što izađemo iz njegovih knjiga. Roman Biblioteka ćutanja ih ima više nego obično, i sav je od momenata koji se urežu zauvijek. Posebno završni monolog protagonistkinje done Simone koja simboliše povratak u zagrljaj poznatosti, povratak domu, sebi iskonskoj i svemu onome što joj je zapisano u krvi. Krv ne da nije voda, već je tihi (opet tihi) pokretač svega koji jednom mora da se zagrije do ključanja i vrati nas na, što bi rekla digitalna generacija, fabrička podešavanja.
S ovom knjigom smo svoji na svome i to više nego ikada, dobrovoljni zatočnici zemlje, trajanja, zaokreta i muka urezanih u kulturološki kod, njeni spasitelji i njeni zanemarivači, oni koji se divimo spoju mora i planina i oni koji, kao svaki pristojni i svjesni patriote – kritikujemo. U ovom slučaju Zeković nas vodi kroz cijeli jedan vijek i kroz vizuru nekoliko generacija, podmeće nam i ljubavnu priču i akcione scene i lirski nabijene meditacije, istorijsku dramu i melanholične meditacije da bi nas uvjerio da ova priča mora da bude pročitana kao da je naša – jer na samom kraju to i jeste. Čija bi drugo bila… Dragana Erjavšek, NK, 15. 4. 2025.
Recenzenti knjige su književni kritičar i književnik Vladimir Arsenić, dramaturg i književnik Obrad Nenezić, književnik i istoričar Slobodan Bobo Čukić i reditelj Darko Ivanović. Naslovna stranica knjige donosi upečatljivu fotografiju Saše Pavićevića, dok su za prelom i dizajn izdanja zaslužni Radoje Vešović i tim GARAŽA. Knjiga je za sada dostupna preko stranica Džep sa tajnama.
https://www.instagram.com/p/DIEGNmata5N/?next=%2F
https://www.instagram.com/p/DILtGaTtRDJ/?next=%2F
„Od kuge, zla, loša vremena, i BiH antologičara, sačuvaj nas Gospodine!“
Na vijest Radio Orašja o promociji knjige: „Antologija suvremenog hrvatskog pjesništva u BiH“, autora prof. Mate Nedića, moj komentar na stranicama Radio Orašja:
Nikola Šimić-Tonin
Najteža kletva u književnom svijetu: „Dabogda Ti Mato Nedić sastavljao Antologiju“. U BiH zavladala pošast Antologija, svaki mjesec po jedna, i onda Ti „antologičari“ idu po podobnim, sistemom „ja tebi – ti meni, i s preporukom „nemoj molim Te stavljati u antologiju „ovog – on se zakačio s „ovim“. „Od kuge, zla, loša vremena, i BiH antologičara, sačuvaj nas Gospodine!“ I amandman na molitvu: „Od antologičarske stručnosti Mate Nedića posebno, molimo Te Gospodine!“
Vidim krenulo spašavanje „Antologičara Mate“, kolegica Radica:
ANTOLOGIJA SUVREMENOGA HRVATSKOG PJESNIŠTVA U BOSNI I HERCEGOVINI KNJIŽEVNIKA MATE NEDIĆA KOJU JE VRLO STRUČNO URADIO. NO, ČITAJUĆI KOMENTARE I OBJAVE POJEDINIH KOLEGA KNJIŽEVNIKA VEZANIH ZA ANTOLOGIJU, ČUDI ME VELIKA KOLIČINA NJIHOVOG OSOBNOG JALA I SUJETE… NE ZNAM ZAŠTO JER SVE ŠTO JE OBJAVLJENO U ANTOLOGIJI IMA KNJIŽEVNO-UMJETNIČKU VRIJEDNOST ŠTO JE I SVRHA KNJIŽEVNIH ANTOLOGIJA… Ne mogoh ne odgovoriti:
Nikola Šimić-Tonin:
Daj draga Radice, izostavio je toliko značajnih pjesnika, treba je zvati Antologija podobnih pjesnika, a poznato nam je tko mu glavu nosa, zato stoji kletva, „Dabogda Ti Mato Antologiju slagao”, a brate, nekreativne osobe radi vidljivosti uzmu si za pravo slagati Antologije. U BiH zavladala pošast Antologija, svaki mjesec po jedna, pa tko s kim ne govori ne stavi ga u Antologiju. Sastavljam i ja jednu i moj prijatelj jednu… i… a Mato je poznat kao „znanstvenik” najveći živući TomislavMarijanBilosnićolog, on mu je vjerojatno, možda griješim, ali sam takvog dojma, suflirao oko Antologije. Toliko o Mati i njegovoj nazovi Antologiji.
Radica Leko:
I ja sam uvrštena, a nisam po podobnosti, mislim da sam zaslužila biti u Antologiji, obzirom na umjetničku vrijednost moje poezije… Ne znam tko je kvalitetan izostavljen, treba razlikovat pjesmotvore od poezije. Svatko ima pravo na svoje mišljenje, ali nikada o ljudima ne govorim niti pišem negativno ili, ne daj, Bože, ogorčeno i jalno. Mogu se ne slagati u mišljenju kao što se ne slažem ni s tvojim stavom o Antologiji i njezinom autoru, ali o tebi i tvojim djelima ništa negativno bez argumenata i to čvrstih… Lp!
Opet ne izdržah Ja: Nikola Šimić Tonin:
Draga Radice po Tebi su pjesmotvori: Anto Zirdum, Žarko Milenić, Šimo Ešić, Ivica Vanja Rorić, Slavica Buljan, Gloria La Marr / Nevenka Nedić (antologičar joj dodijelio nagradu za poeziju „Fra Martin Nedić”), pa Pejo Šimić… pa ako hoćeš i ja…. (uvršten u 43 antologije, od toga u 21 vani), Mašala… ne znam čime te zadužio Mato? Nagradom „Fra Martin Nedić”?… Ja ga na žalost znam iz negativnog torovskog TMB., okružja. Kako Krleža reče: „U toru je toplije ali smrdi“.
Nikola Šimić Tonin
Љиљана Ђурђић: Сенка твог осмеха
Објављена је прва књига у издању Српског књижевног друштва у едицији Друга обала – изабране приче Љиљане Ђурђић, Сенка твог осмеха.Избор сачинила Љубица Арсић, а поговор написао Саша Ћирић.
Збирка садржи приче из књига: Слике из претходног живота, Стадијум огледала, Сви на крају кажу мама и Силва Југоловенка.
Едиција Друга обала замишљенаје као подсећање на дела истакнутих преминулих чланова Српског књижевног друштва.
Књига се може преузети у канцеларији Српског књижевног друштва понедељком и уторком од 11 до 15 сати (уз прилог од 800 динара намењен за наредна издања СКД).
Dr Tamara Lazić Strugar promovisala u Beogradu dve knjige za decu – „Kožodovštine: Slučaj kreme za URLanje“ i „Kožodovštine: Noć bradav(ešt)ica“
Dr Svrabić rešava deci probleme sa kožom
Pre nekoliko dana (4.januara), promovisane su dve knjige za decu „Kožodovštine: Slučaj kreme za urlanje“ i „Kožodovštine: Noć bradav(ešt)ica“ autorke dr Tamare Lazić Strugar, pod pokroviteljstvom kompanije Zepter International. Promociji je prisustvovala i sama autorka, istaknuta i veoma uspešna doktorka, vrhunski specijalista dermatologije koja živi i radi u Njujorku, a koja se nažalost, već nekoliko godina bori sa opakom bolešću i to vrlo hrabro, predano, snažno.
Knjige koje su prezentovane beogradskoj publici su zapravo, Ilustrovane novele, koje je dr Tamara Lazić Strugar izvorno pisala na engleskom jeziku. Prevdene na srpski u izdanju kuće Makart i predstavljene su u ispunjenoj dvorani hotela (Zepter) „Apart“.
FOTO; Milica Beloica (Small Magellanic Cloud)
Tamara Lazić Strugar diplomirala je na Jejlu kao najbolji student, i vodi jednu od najboljih dermatoloških ordinacija u „Hudson Dermatology and Laser Surgery“.Nažalost, dr Lazić Strugar bori se sa četvrtim stadijumom kancera debelog creva. Majka dvoje dece ne dozvoljava da joj teška dijagnoza remeti život, iako vodi kompleksnu borbu za svoj život, tako da se trudi da ne gubi zahvalnost, ljubav, nadu, optmizam i smisao.
Održana promocija monografije „TOKOVI UMETNIČKOG NADAHNUĆA – Đorđije Crnčević” u Muzeju savremene umetnosti
Promocija monografije dr Rajke Bošković „TOKOVI UMETNIČKOG NADAHNUĆA – Đorđije Crnčević”, koja je štampana u saradnji tri institucije – Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, Narodnog muzeja Crne Gore u Cetinju i Galerije B2 u Beogradu, održana je u petak, 20. decembra 2024. u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu.
Nakon pozdravne reči Marijane Kolarić, direktorke MSU-a, i Jakše Ćalasana, direktora NMCG-a, okupljenima se obratila dr Milanka Todić, istoričar umetnosti i recenzent ove monografije: „Dr Rajka Bošković je autorka izuzetne knjige pod naslovom Tokovi umetničkog nadahnuća – Đorđije Crnčević, a bogato i lepo opremljeno izdanje predstavlja primer naučne i stručne monografske studije o dugogodišnjem skulptorskom umetničkom opusu Đorđija Crnčevića. Ekskluzivnost ove knjige leži kako u njenoj metodologiji izučavanja vajarskog dela Đorđija Crnčevića (1941–2013), tako i u inovativnoj prezentaciji heterogenog i veoma plodnog stvaralaštva u kontekstu moderne skulpture na prelomu 20. i 21. veka.”
Dr Milanka Todić je takođe istakla: „Kao veliki poznavalac umetnosti i kustos skulptorske zbirke u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, dr Rajka Bošković je napisala obimnu i sadržajno uzbudljivu uvodnu studiju u kojoj se po tematskim celinama prate ‘tokovi umetničkog nadahnuća’ vajara, čije se delo svrstava u najviše domete evropskog modernizma. Naravno, njen esej je utemeljen na detaljnoj i savršeno preglednoj bibliografiji koja sadrži sve što je pisano o radovima i izložbama Đorđija Crnčevića, ali i njegove intervjue, saćanja savremenika itd. Posebno je dragoceno to što je autorka upadljivo izdvojila Crnčevićevo remek-delo pod nazivom 12 x Solženjicin iz 1973. godine reprodukujući ga dva puta: na naslovnoj strani i na donjoj korici knjige. Taj antologijski rad u 12 varijacija razmatra skulpturu kao moderan totem.”
Svoje izlaganje zaključila je rečima: „Uz brojne pohvale koje se još mogu uputiti fotografskom i grafičkom dizajnu knjige treba naglasiti da je dr Rajka Bošković u ovoj knjizi pokazala inovativnost i u vizuelnoj prezentaciji skulpture, posebne spomeničke i one postavljene u otvorenom prostoru. Njeno sagledavanje umetničkog dela u proširenom polju vodilo je ka uvećanju pažljivo odabranih fotografskih slika koje su dokumentovale dijalog skulpture i ambijenta iz više različitih perspektiva. Taj princip multiplikovanih pogleda okom kamere sproveden je u celoj knjizi, a to je veoma važno primetiti jer je skulptura objekat, trodimenzionalna forma, a fotografija je dvodimenzionalna slika koja nema medijske sposobnosti da u potpunosti sagleda skulpturu u njenom volumenu i u ambijentu, kako onom prirodnom, tako i onom galerijskom.”
Dr Dragan Bulatović, istoričar umetnosti, ukazao je na to da „zahvaljujući temeljitom prikazu geneze umetničkog izraza Đorđija Crnčevića, dr Rajka Bošković nam je u ovoj monografiji dala mogućnost da uočimo neke zakonitosti u njegovom radu na koje se u dosadašnjim interpretacijama ukazuje kao na simbolički izraz, sa jedne strane razvoja plastičke misli, a sa druge kulturnog habitusa, a mi smo skloni da ih posmatramo kao ključne za dosezanje krajnjeg poetičkog smisla ovog skulptora.”
Vesna Golubović, slikar i prijatelj umetnika, istakla je da je „Đorđije sigurno bio čovek koji je svojim radom umeo da preobrazi onu nevidljivu muku i tegobnost života u radost stvaranja, i da vidljivo u izvajanim, isklesanim, iscrtanim i naslikanim objektima zbuni razum i ostvari harmoniju i mir. Svoje borbe i golgote, zime i nepravde je nosio sam, dostojanstveno i tiho, znajući tako da čuva druge od svojih nedoumica, sumnji i razočaranja. Svoj intimni život, onu skrivenu inspiraciju svakog čoveka, zakrilio je svojom tišinom, ćutanjem mudrog i zrelog muškarca. Ali zato je njegovo stvaralaštvo otkrivalo radost zemaljskog susreta dvoje ljudi, njihovu privlačnost, čežnju, perpetualnu povezanost i igru, da bi se nastavljalo i rastavljalo, odvajalo u monumentalnost i samoću jedne drugačije kombinatorike.”
Marko Vukša, vajar i profesor na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu, svoje obraćanje je započeo rečima: „Pred nama je velika knjiga! Monografija sa preko 180 stranica studijskog teksta zadovoljila bi tri konvencionalne monografije. Autorka teksta Rajka Bošković nam veoma iscrpno saopštava svoje autentično viđenje, analitički utemeljeno, a ipak u ekspresiji doživljeno.”
Vukša je skrenuo pažnju na nekoliko novina koje je dr Rajka Bošković priredila u ovoj monografiji: „Prva novina je da su odabrane skulpture prikazane serijom fotografija, koje su snimljene po njenim instrukcijama iz više uglova i iz različitih profila – za čije je fotografisanje angažovala umetnike. To je tako očigledna i značajna potreba za adekvatno predstavljanje skulpture. Druga veoma značajna stvar je da je autorka sakupila i prikazala „sećanja kroz osećanja“ Đorđijevih prijatelja i kolega savremenika i tako nam zaokružila sliku o njemu i kao umetniku, i kao čoveku. Treća novina je deo „Umetnik umetniku“ u kome je dala priliku drugom umetniku da se uključi u „čitanje” Đorđijevog dela, a to su fotografije Petra Vujoševića, sa detaljima skulptura objedinjenih u jedan „unutrašnji mozaik”. Monografija o Đorđiju Crnčeviću je zbog svega prikazanog veoma značajna, a dr Rajka Bošković je u ovoj oblasti podigla lestvicu visoko. Sve to zajedno čini ovu knjigu Velikom!“
Na kraju, završnu reč dala je dr Rajka Bošković, autor monografije. Nakon što se zahvalila svima koji su učestvovali u štampanju i pripremi ove monografije, ona je istakla: „O samom umetniku, rekla bih samo dve reči – da istinski umetnici, kao što je Đorđije Crnčević, i u potpuno smutnim vremenima, poljuljanih vrednosti, potpunog ili delimičnog negiranja bilo kakvih etičkih, estetičkih i umetničkih normi i ideala, svojim umetničkim dostignućima – koja su nastala iz nepoljuljane vere u preobraziteljsku moć umetnosti, proisteklu iz dubokog uverenja u njenu nezamenljivu ulogu i iskonsku neophodnost postojanja – zalog su budućnosti umetnosti. O tome nedvosmisleno svedoče reči umetnika ‘moje je da istrajem’, u dve reči sažet najdublji odnos i poimanje poslanja sebe kao umetnika, dve reči koje odražavaju njegovu nepokolebljivu veru u značaj i smisao umetnosti. I upravo zahvaljujući toj i takvoj veri, danas imamo pred sobom vrhunska ostvarenja, ne samo srpske, nego i svetske umetnosti.”
Foto: Bojana Janjić.
Promocija knjige „Ulice Starog grada – topografija, urbanizam, odonimija“ Vladimira Dulovića u Narodnoj biblioteci Srbije
U utorak, 24. decembra u 19 časova, u Atrijumu Narodne biblioteke Srbije, biće održana promocija knjige „Ulice Starog grada – topografija, urbanizam, odonimija“ istoričara Vladimira Dulovića, koja predstavlja napor da se na ponešto neobičan, ali čitalaštvu prijemčiv način predstavi urbanistička prošlost jezgra Beograda u prethodnih nekoliko vekova. Na promociji će govoriti dr Zlata Vuksanović Macura iz Geografskog instituta SANU i Aleksandar Stanojlović, arhitekta i kartograf.
“Znate li gde se u Beogradu nalazila Kondurdžijska čaršija? Znate li zašto se Zerek tako zove? Gde se nalazilo Alajbegovića sokak a gde Germanova bašta? Znate li u kom delu grada su živeli Jevreji pre no što su se doselili na Dorćol? A da li znate gde se nalazilo groblje Donji Šehitluk ili gde je nakon poraza kod Beča udavljen Kara Mustafa-paša? Kako je svoje ime dobila Trojanska a kako Ulica Starog špitalja? Znate li koje su najstarije Beogradske ulice, od kojih jedna vuče poreklo čak od rimskog vremena? Kako je nastao Studentski a kako Trg republike? Dokle se prostirao Beograd u XVII veku? Gde su živeli Jermeni a gde im je bila crkva? Zašto Terazije imaju ovalan oblik? Kako se živelo u dubrovačkoj Latinskoj čaršiji? Sve to zanimalo je i mene pa sam se upustio u višegodišnje istraživanje i pisanje, što je na kraju urodilo ovom knjigom na 684 strane”, istakao je autor Vladimir Dulović.
U knjizi je dat istorijat svake ulice opštine Stari grad, od najvažnijih do najmanjih, uključujući i nekolicinu koje danas ne postoje. Knjiga je čvrsto bazirana na izvorima, snabdevena naučnim aparatom (fusnote, bibliografija, indeks) i predstavlja sintezu već postojećih, ali rasutih i nepovezanih saznanja, ali obiluje i novim naučnim otkrićima koje je porodilo višegodišnje istraživanje raznolikih izvora (štampa, istorijske karte itd). Dodatnu vrednost knjizi daju 493 fotografije (od kojih se neke objavljuju po prvi put), kao i 115 karti koje je za ovo izdanje izradio naš istaknuti kartograf Aleksandar Stanojlović. Recenzenti knjige su dr Predrag J. Marković, dr Zlata Vuksanović Macura i dr Srđan Radović.
Izdavač knjige je Komshe, a moguće ju je nabaviti putem sajta izdavača i u svim većim knjižarama u Beogradu.
Promocija knjige „Hod po mazohismu“ direktora Nišvilla Ivan Blagojevića u Prokuplju – ponedeljak 2. decembar
Promocija nove knjige „Hod po mazohizmu“ direktora i osnivača Nišvila Ivana Blagojevića, održaće se u Prokuplju u ponedeljak 2. decembra u 18:00 u Domu kulture
Pored autora Ivana Blagojevića, na promociji u u Prokuplju, o knjizoi će govoriti i Milica Milenković i Slobodan Tošić. Moderator promocije je Saša Milovanović.
Inače, autor knjige Ivan Blagojević je u Prokupljui završio osnovnu školu i gimnaziju.
Sastavni deo promocije je koncert „Moba plays Bill Evans” najboljeg niškog jazz tria.
U izdanju Hrvatskog književnog društva, biblioteka Književno pero
KASTELOVA KNJIGA POEZIJE „OTAC TVOJ, MEDITERAN“ OBJAVLJENA U HRVATSKOJ
Hrvatsko književno društvo na svoje i zadovoljstvo čitalačkog auditorija u Hrvatskoj, Crnoj Gori i regionu objavilo je novu knjigu poezije našeg, crnogorskog i mediteranskog pjesnika Borisa Kastela „Otac tvoj, Mediteran“ kao plod dugogodišnje suradnje i dijeljenja zajedničke književne i civilizacijske sudbine – Mediterana.
Knjigu je uredio pjesnik Valerio Orlić, predsjednik Hrvatskog književnog društva, navodeći da su u Kastelovoj poeziji „poetske slike vanvremenske i utkane u dah stoljeća iz kojeg izranjaju najljepši stihovi o moru i Mediteranu”. Tako se, ko zna koji put već, opravdalo mišljenje Predraga Matvejevića o Kastelovim stihovima – „Da sam prije imao u ruci tvoje knjige, neke bi stranice moga Brevijara bile drukčije, bolje. Rado te čitam već otprije i mislim – evo prvaka onih koji će poslije mene, bolje od mene, reći sve što treba o Jadranu i Mediteranu”.
U pogovoru, književnik Vladan Lalović navodi: “Boris Jovanović Kastel je naš najbolji pjesnik mediteranske poezije. Njegovo ime i stihovi trebali bi biti poznati, kod nas i šire, svakom pasioniranijem ljubitelju ove vrste poezije. Potrebno je poprilično toga da se zasluži tako burna pohvala, a broj knjiga na mojoj polici koje je napisao svjedoče o talentu, vremenu i trudu koje je uložio kako bi zaslužio opravdano pohvale čitalaca i kritičara. Štaviše njegovi poduhvati su ozbiljni i provode se na svim poljima podučavanja, pisanja i teoretisanja o Mediteranu. (…). Kastel je mediteranski zatočnik i harizmatični gvardijan drevnog poetskog mita. Mediteranski gospar koji je presudno obilježio crnogorsku literaturu i značajno uticao na šire mediteranske poetske tokove. On je apostol mediteranskog duha u službi umjetnosti. Kastel nam kroz virtuozne poetske pasaže otkriva univerzalne kodove jedne usnule civilizacije koja je vjekovima predstavljala sudbinu cijelog čovječanstva. Kastelovi stihovi svojom istančanošću u pristupu i osjećaju otkrivaju njegov višestruki poziv pjesnika proročkog dara, koji maestralno nalazi prikladnu riječ za uvijek iznova proživljavanu zbilju što podrazumijeva biti filozofom u najširem i najdubljem smislu. On nam otkriva čitav jedan pokopani i zaboravljeni svijet, štaviše, Kastel ga kroz misterij Slova podiže do same nedorečenosti Tajne koja sve prožima. Svojim izbrušenim jezikom nanovo nam tka sagu o Mediteranu. Za njega prošlost nije mrtva. Nije čak ni prošlost. Ona nas vodi i poučava o našem mjestu u krugovima poretka – božanskom i ljudskom, vječnom i smrtnom – u kojem se krećemo”.
Trideset knjiga poezije i eseja pjesnika, brojni prijevodi i internacionalna priznanja, te dva toma ogleda o Kastelovoj poeziji u crnogorskoj i južnoslavenskoj književnoj kritici – „Mediteranski gospar“ (2008) i „Konzul i juvelir Mediterana“ (2022), dovoljno govore da nema ljepše posvećenosti kolijevci civilizacije i srođenosti sa Mediteranom od poezije. Taj put je trnovit ali spisatelji, poput Kastela, trasirali su ga noktima na zadovoljstvo čitalaca i naših kultura.
Objavljivanje knjige „Otac tvoj, Mediteran“, koja će biti promovirana na festivalima u Hrvatskoj, sufinancirao je Sekretarijat za kulturu i medije Glavnog grada na konkursu za 2024. godinu.